ก็แค่มนุษย์

ผู้ชายคนหนึ่ง...
ต้องเข้มแข็งแค่ไหน...
ต้องอดทนอดกลั้นขนาดไหน
จึงเรียกว่า ผู้ชาย...

ผู้ชายเสียใจไม่เป็นเลยใช่ไหม
ร้องไห้ให้ใครเห็นไม่ได้เลยใช่ไหม
แสดงความอ่อนแอออกมาไม่ได้เลยเหรอ

ผู้ชายอย่างฉัน...ร้องไห้เมื่อเสียใจ
มันผิดด้วยหรือ...

มันดูอ่อนแอมากเลยใช่มั้ย...
กับพฤติกรรมเหล่านั้น

ก็ถ้าเหล็กกล้า หลอมละลาย ด้วยความร้อน
หินผา ถูกกัดเซาะเพราะหยดน้ำได้
ใจฉันเป็นแค่ก้อนเนื้อเท่ากำปั้น
มันจะแกร่งได้ขนาดไหนกัน...

ผู้ชาย...ก็แค่คำเรียกอ้าง
ปกปิด ความอ่อนแอ ของจิตใจภายใน
เท่านั้นแหละ...

ก็แค่มนุษย์...

รถไฟยางแตก

หนึ่งในสิ่งที่จะไม่มีวันเกิดขึ้นจริงได้ในโลกใบนี้

ชิวิตที่ดำเนินไปแบบรถไฟยางแตก

ถ้าล้อรถไฟมียาง ก็คงไม่ต้องใช้รางรถไฟ
แต่ความเป็นจริง รถไฟวิ่งอยู่บนราง...และไม่มียางที่ล้อ
ดังนั้นการวิ่งไปยังสถานที่ใดๆ ถูกบังคับให้วิ่งไปตามรางเท่านั้น

ฉันก็แค่ดำเนินชีวิตในรูปแบบของฉัน บนรางรถไฟของฉัน
ของฉันเองคนเดียว...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
ฉันใช้ชีวิตที่ถูกต้อง...ในสายตาใครต่อใคร

ฉันแค่พยายามเลือกเส้นทางชีวิต ที่เป็นไปได้อย่างปุถุชน
ไม่ใช่อย่างปัจเจกบุคคล...เพราะฉันไม่เหมาะกับคำๆนี้
มันสูงส่งเกินไป

ความผิดเดียวที่ฉันรับรู้ คือ บังเอิญ รถไฟอย่างฉัน ยางแตก
ความผิดที่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ได้ทำให้มันเกิดขึ้น
แต่ฉันก็จะยอมรับมัน...ว่าฉันผิดที่มีส่วนทำให้เกิด

เพราะคนที่ทำอะไรไม่ผิดเลย คือ คนที่ไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย

ไม่เคยบอกว่าตัวฉันเป็นคนดี และไม่พยายามทำตัวเป็นคนดี
ฉันเป็นแค่ฉัน แค่คนที่ไม่เบียดเบียนใครเกินความจำเป็น
ไม่พยายามสร้างตัวตนขึ้นมาบดบังตัวตนที่มีมาแต่เกิด
...และนั่นคือทั้งหมดที่ฉันเป็น