๑๖.หุ่นเชิดกับความเต็มใจโง่

ข้อเสนอ ที่เราเองไม่ได้หยิบยื่นกับเงื่อนไข ที่อยู่ในข้อเสนอนั้นอาจดูเป็นทางการ...และจำเป็นต้องมีสัญญาผูกมัด

แต่หลายๆครั้งที่คนอย่างฉันทำไปโดยไม่หวังผลอะไรมากไปกว่าการที่ผู้หยิบยื่นข้อเสนอนั้นๆจะทำตามที่ตัวเขาเองได้เสนอมาบ้างนั่นเพราะเงื่อนไขในข้อเสนอเหล่านั้นฉันเต็มใจที่จะทำ และเต็มที่กับมัน

แต่กลายเป็น สิ่งที่ตอบกลับมาคือการไม่ทำตามข้อเสนอที่เขาเหล่านั้นที่หยิบยื่นให้ก็อาจใช่ ที่มันเป็นแค่สัญญาใจ ที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษรก็ฉันไม่ชอบการผูกมัด ด้วยผลประโยชน์ใดๆแต่ต้องเกิดจากความเต็มใจทั้งสองฝ่ายเป็นอันดับแรกและดูเหมือนเป็นความคิดโง่ๆ ของหุ่นเชิดอย่างฉันเองที่ซึ่งสุดท้าย ก็มักลงเอยที่ 'ฉัน' ถูกหักหลัง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฉันไม่ได้โง่หรอกนะ ที่ยอมอยู่อย่างนั้นแค่เพียงตัวฉันเอง ใช้ความจริงใจใส่ลงไปในทุกๆสิ่งที่ฉันหยิบจับหรือแตะต้อง...ฉันไม่เคยทำลายสิ่งใดก็ตามที่อยู่ในมือฉันนอกจากจะทำร้ายทำลายตัวเอง จากสิ่งต่างๆเหล่านั้น ที่อยู่ในมือฉันอยู่เยื้ยงนี้

ฉันเต็มใจ ที่จะไว้ใจ ในทุกสิ่งที่ทำผิดหวังที่ ความเต็มใจนั้น ไม่เคยเลยที่คนอื่นจะรู้สึกถึงมันและยังเรียกร้องไม่สิ้นสุด...

จะเอาอะไรกับฉันมากมายไปกว่านี้เหรอแค่ลำพังคนเชิด แกว่งฉันไปมาฉันก็เดินไม่ตรงทางอยู่แล้ว...ฉันมันก็แค่ หุ่นเชิด ตัวนึงเท่านั้นนะไม่ได้เลิศเลอมาจากสรวงสวรรค์ชั้นฟ้าที่ไหน

เห็นใจในสิ่งที่ฉันเต็มใจทำให้บ้าง...สักนิด

+
+
+
+
+
+
+
+
+
+

ได้ไหม

หรือไม่มีที่อยู่สำหรับฉันในโลกใบนี้โลกที่ชนชั้นสูง จัดสรรให้ตัวฉันเป็นได้แค่ หุ่นเชิดโง่ๆ ตัวนึง เท่านั้นเหลือพื้นที่ให้ฉันบ้างซิ

แม้ว่าพื้นที่นั้นจะเป็นแค่ที่ๆใช้วางกองฉันทิ้งไว้เฉยๆก็ตาม