คำพูดที่เข้าใจยาก

ในสถานที่ ที่มีผู้คนรายล้อมมากมาย แต่เหมือนอยู่คนเดียว
มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน มันเป็นความเหงาที่ยิ่งกว่าความเหงารึปล่าว
หรือเพียงแค่เราใช้ชีวิตเพียงลำพังไม่เป็นหรือไม่ถูกวิถีของการอยู่เพียงลำพังนั้น

คำพูดที่เข้าใจยาก ใช่ว่าเราไม่รู้ความหมายของมัน เพียงแต่เราพยายามเลี่ยงที่จะเข้าใจมัน เพราะมันเป็นสิ่งที่เราไม่ต้องการใช่ไหม ตัวอักษรของคนที่อยู่ในเผ่าพันธุ์เดียวกัน มันไม่เหมือนกันได้ยังไง เราเริ่มเรียนรู้ตัวอักษรพวกนี้ในวัยเยาว์เหมือนกันไม่ใช่เหรอ แล้วเหตุใด แค่เขียนอักษรเป็นคำ และเรียงมันออกมาเป็นประโยคของคนแต่ละคนจึงทำให้คนเข้าใจหรือไม่เข้าใจซะล่ะ เพราะเวลาเราอ่านมัน เราไม่ได้เรียนรู้มันใช่ไหม แต่กลับใช่เพียงประสบการณ์ส่วนตัวเข้ามาผนวกกับสิ่งที่อ่าน จนทำให้มันยุ่งเหยิง จนเราสับสนเองใช่ไหม

แม้แต่ภาษาของบรรพบุรุษเราเองที่รังสรรขึ้นเพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้ใช้ ยังต้องแปลความกันหลายตลบ ทั้งความหมายในคำ และระดับภาษา จนบางคนมองไม่เห็นถึงความสละสลวยของมัน เอาง่ายเข้าว่า จนรูปแบบผิดเพี้ยนไปมาก เมื่ออยากย้อนกลับไปสู่ความสามัญของภาษา เราก็ลืมมันไปหมดสิ้นซะแล้ว

ในสถานที่ ที่มีผู้คนรายล้อมมากมาย แต่เหมือนอยู่คนเดียว
มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน มันเป็นความเหงาที่ยิ่งกว่าความเหงารึปล่าว
หรือเพียงแค่เราใช้ชีวิตเพียงลำพังไม่เป็นหรือไม่ถูกวิถีของการอยู่เพียงลำพังนั้น

สังคม คือการที่คนอยู่รวมกันและมีปฏิสัมพันธ์กันในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งใช่ไหม แล้วปัจจุบันนี้สังคมที่เราใช้เรียกอยู่มันเป็นสังคมหรือไม่ มันเป็นแค่ฝูงชนใช่รึปล่าว แล้วเหตุใดจึงนำมาใช้ปนกันจนดูยุ่งเหยิง หรือจะบอกแค่เพียงว่า รูปแบบของสังคมเปลี่ยนไป ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ไม่สมควรใช่คำว่า สังคมอีกต่อไป ควรเปลี่ยนหรือบัญญัติคำขึ้นใหม่ซะ จะเป็นการดีกว่า

ในสถานที่ ที่มีผู้คนรายล้อมมากมาย แต่เหมือนอยู่คนเดียว
มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน มันเป็นความเหงาที่ยิ่งกว่าความเหงารึปล่าว
หรือเพียงแค่เราใช้ชีวิตเพียงลำพังไม่เป็นหรือไม่ถูกวิถีของการอยู่เพียงลำพังนั้น

ท่านเข้าใจความหมายของประโยคนี้ในรูปแบบใดกัน...

แบบคนที่รู้สึกเหงา
แบบคนที่อยู่เพียงลำพัง
แบบคนที่สร้างกำแพงขึ้นมาล้อมกรอบตัวเอง
แบบคนที่ไร้ซึ่งความรู้สึกต่อการปฏิสัมพันธ์กับบุคคลรอบข้าง

หรือแค่...

เฉยๆ เพราะมันไม่มีความหมายกับชีวิตและประสบการณ์ในอดีตของท่าน

ในสถานที่ ที่มีผู้คนรายล้อมมากมาย แต่เหมือนอยู่คนเดียว
มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน มันเป็นความเหงาที่ยิ่งกว่าความเหงารึปล่าว
หรือเพียงแค่เราใช้ชีวิตเพียงลำพังไม่เป็นหรือไม่ถูกวิถีของการอยู่เพียงลำพังนั้น