เคยเจอคนงี่เง่าไหม...งี่เง่าแบบสุดๆ คุณเคยเจอไหม
ตัวข้าพเจ้านั้นรับงานอิสระ ไม่ได้ทำงานประจำที่ไหน ว่างก็เขียนบล็อก สร้างงานศิลปะที่นอกเหนือจากงานที่รับมา ชีวิตไม่ได้หวือหวาโลดโผน หรือน่าตื่นเต้นอะไร
การเขียนระบายบ่นถึงเรื่องใดๆเป็นไปแค่ความรู้สึก ณ ขณะนั้น แค่เท่านั้น เมื่อจบสิ่งที่บันทึก ทุกอย่างก็หยุด...เหมือนเวลาเครียดแล้วหาทางระบาย แต่แทนที่จะใช้ความรุนแรงแบบมนุษย์ดึกดำบรรพ์ เข้าประหัดประหารกัน หรือต่อยหน้าใครสักคน ก็ใช้การเขียนและการวาดภาพเป็นเครื่องระบายแทน
แต่ความงี่เง่าของคนไม่ยอมหยุด โยงใยเรื่องราว ผูกปม สร้างเงื่อน แล้วมาหาเรื่องใส่ข้าพเจ้า ทำตัวเป็นคนเขียนบทละครชีวิตให้ข้าพเจ้าแทนที่คนบนฟ้า และตัวข้าพเจ้าเอง เขาคิดว่าเขาเป็นใคร...เขามีสิทธิ์มากำหนดบทบาทให้ข้าพเจ้า เพียงเพราะสิ่งที่ข้าพเจ้าระบายลงในโลกไซเบอร์เนี้ยนะเหรอ เขาคิดว่าเขามีหน้าที่เช่นนั้นเหรอ
ถามคำถามกับตัวข้าพเจ้าซ้ำๆในเรื่องเดิมๆ ลากคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องซึ่งข้าพเจ้ารู้จัก และเขารู้แค่บุคคลเหล่านั้นข้าพเจ้ารู้จัก มาเป็นตัวแปร ในสมการเหี้ยกๆของเขา แล้วมาคาดคั้นเอาคำตอบกับข้าพเจ้า มันจะต่างอะไรกับถามวิชาตรีโกณมิติ หรือสมการฟิสิกค์ กับเด็กประถม ก็ข้าพเจ้าดำเนินชีวิตให้เรียบง่ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ รับรู้ในสิ่งที่อยากรู้ และในสิ่งที่ไม่สมควรรับรู้ที่ได้รู้ก็เฉยเสีย แล้วจะมาเอาคำตอบกับคนที่ไม่มีอะไรเลยอย่างข้าพเจ้าได้ยังไง ข้าพเจ้าก็แค่คนธรรมดา ไม่ได้วิเศษวิโส ไม่ได้มีชื่อเสียงเกียรติยศ นามสกุลไม่ใหญ่ไม่โต ไม่มีคำนำหน้าชื่อนอกจากคำว่านาย และไม่ใช่บุคคลสาธารณะ แล้วจะทำไปเพื่ออะไร สนุกเหรอ...
เวลาข้าพเจ้าอ่านหนังสือของบุคคลที่มีชื่อเสียงที่นอกเหนือจากแนวอัตชีวประวัติของเขาเหล่านั้น ข้าพเจ้าไม่เคยคิดว่าคนเขียนนิสัยเป็นยังไง ทำดีหรือเลวในชีวิตมามากกว่ากัน สิ่งที่อ่านนั้นแค่ช่วยขยายความคิดข้าพเจ้าให้เพิ่มขึ้น แค่รับรู้แนวความคิดเท่านั้น มันไม่ได้ทำให้ข้าพเจ้ารู้จักเขาเหล่านั้นเลย และที่เหลือก็ต้องพิจารณาเอาเองว่าสิ่งที่อ่านผ่านตากับความคิดเหล่านั้น ควรจะวิ่งวนอยู่ในหัวข้าพเจ้าต่อไปไหม ควรขบคิดใส่ใจ หรือตัดมันออกไปจากสาระบบไหม และข้าพเจ้าคิดว่า ทุกๆคนทำได้และควรทำ ไม่ใช่ตะบี้ตะบันเชื่อทุกตัวอักษร โยงใยจนเกิดทฤษฎีมั่วซั่ว ไม่รู้อะไรจริงอะไรไม่จริง กลืนโลกสองใบทั้งโลกจริงและโลกเสมือนเข้าไปพร้อมกัน พยายามหลอมรวมมันเข้าเป็นใบเดียวทั้งๆที่มันเป็นไปไม่ได้
ความเป็นส่วนตัวกับสิ่งที่เผยแพร่ออกสู่สาธารณะ มันยังคงต้องมีช่องว่างนี้ไม่ใช่เหรอ แล้วเขาคิดทำอะไรอยู่ ปั้นข้าพเจ้าขึ้นมาจากตัวอักษร ให้มีตัวตนในจินตนาการทั้งๆที่ข้าพเจ้า มีตัวตนอยู่แล้วอย่างนั้นเหรอ โคลนนิ่งตัวข้าพเจ้า จากตัวอักษร ที่คอมพิวเตอร์แปลค่าจาก 0 และ 1 อย่างนั้นเหรอ ทำตัวเป็นพระเจ้าในโลกไซเบอร์ สร้างอดัมขึ้นมาในโลกแห่งนี้อย่างนั้นเหรอ
เขาคิดว่าเขาเป็นใคร...
หรือข้าพเจ้าเองที่งี่เง่า ที่มาเขียนบล็อก
หรือทั้งหมดนี้ ข้าพเจ้ากำลังฝันอยู่
หรือทั้งหมดนี้ เขากำลังฝันอยู่
หรือทุกอย่างที่เกิด เป็นแค่ความดิบหยาบในสันดานมนุษย์
...ข้าพเจ้าเจอมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น