๙.หุ่นเชิดเดินหลงทาง

หุ่นเชิด เดินหลงทางอยู่ระหว่างสองโลกโลกใบหนึ่งนั้น...เหมือนเวทีสี่เหลี่ยมที่กว้างใหญ่อีกโลกหนึ่งนั้น...กลับกว้างใหญ่เกินสี่เหลี่ยมของเวที

โลกใบหนึ่งนั้น...ฉันต้องโดนเชิดออกแสดงวันแล้ววันเล่าเพื่อให้ได้รู้ว่าฉันยังมีตัวตน...ในสังคมบิดๆเบี้ยวๆอีกโลกหนึ่งนั้น...ช่างเสรี ไร้ขอบเขต ล่องลอย และสวยงาม

ฉันกำลังหลงทางอยู่ระหว่าง โลกแห่งความเป็นจริงที่มีทั้งบทบาท สถานภาพ ความรับผิดชอบ และหน้าที่ทั้งหลายแหล่ ที่สังคมหยิบยื่นให้อยู่เนื่องๆกับอีกโลกที่เป็นความเพ้อฝัน เต็มไปด้วยอุดมคติที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยในอีกโลกนึง...

เหมือนฉันกำลังโดนเชิด ให้เดินอยู่บนราวเชือกแห่งชีวิตที่ยาวเหยียด...ซึ่งถ้าฉันทรงตัวไม่ดี เอียงไปทางใดทางหนึ่งมากเกินไป ฉันก็จะตกลงมาสู่เบื้องล่างและเกิดความเสียหายขึ้นได้...

ความจริง...ความฝัน
ความฝัน...ความจริง

หลงทางซะแล้วเรา...เจ้าหุ่นเชิด ผู้โง่เขลา