๘.หุ่นเชิดกับความใจแคบที่ทุกคนต้องเจอ

ลองมานั่งคิดๆดูแล้ว ว่า...การมีคนชอบก็ต้องมีคนเกลียดและคนที่เกลียด...ก็มักจะไม่พ้นความเข้าใจผิด หรือ ความอิจฉาริษยา ในเรื่องไม่เป็นเรื่องที่เขาเหล่านั้นมีต่อตัวเรา ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักเราด้วยซ้ำ ถ้าอย่างนั้นจะแปลกอะไรไป...หากจะโดนเกลียด!!เพราะความเกลียดเหล่านั้น มักไม่มีเหตุผลที่เพียงพอซึ่งคนที่เกลียดเรา อาจถูก กิเลส ของตัวเขาเองครอบงำและ อาจเป็นคนใจแคบ อย่างร้ายกาจ

คนเราถ้าลอง ใจแคบ แล้วละก็...อย่าไปหวังให้เขา ยอมรับฟังอะไรเลย...ไม่มีทางแค่เห็นก็ตัดสินแล้วว่าเรา เป็นแบบนั้นแบบนี้มีโลกทัศน์ที่แคบ และตีบตัน โดยสิ้นเชิง กล่าวหาและโทษผู้อื่น ด้วยคำพูด ด้วยวาจาที่ร้ายกาจซึ่งเขาอาจมองว่า เป็นแค่คำธรรมดาๆที่เขาใช้ทุกวี่วัน

มันก็แน่ล่ะ...ก็เพราะความที่เขาใช้วาจาถากถางผู้อื่นทุกวี่วัน ด้วยความใจแคบ และมีตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของทุกสิ่ง...ก็ย่อมทำให้ลักษณะทางพฤติกรรมของเขาเป็นเช่นนั้น...

มีคนชอบก็ต้องมีคนเกลียดมีคนชอบหนึ่งคน ก็อาจมีคนเกลียดเป็นหมื่นเป็นแสนสัจธรรม แต่โบร่ำโบราณ...ก็เข้าใจอยู่และการอโหสิกรรม คงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
และที่สำคัญ...อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้ว่า...ทุกคนในโลกนี้ ล้วนแตกต่างกันในความคิด...ในความรู้สึก...หรือแม้กระทั่งการอบรมเลี้ยงดูรวมถึงสภาพแวดล้อม...และปัจจัยอีกหลายอย่าง จนบางครั้งบางทีก็ทำให้พาลคิดไปว่า...

การศึกษา ในปัจจุบัน ก็ไม่ได้ช่วยยกระดับจิตใจและความคิดของผู้ที่ศึกษาหาความรู้นั้นๆ...เลย