จะโทษใคร

คนเราถูกกำหนดแผนการไว้ให้แล้วตั้งแต่เกิด จริงเหรอ?

งั้นเราก็แค่จัดการกับแผนการที่เรามีอยู่ให้เข้ารูปเข้ารอย...เท่านั้นเอง อย่าเขวกับสิ่งรอบตัวมากนัก มุ่งตรงไปตามแผนการ ให้ถึงจุดมุ่งหมายนั้นโดยไม่เดือดร้อนใคร และอย่าให้ใครมาทำให้เราเดือดร้อน

แต่ในความเป็นจริง ผู้คนที่เรามีปฏิสัมพันธ์ด้วย ไม่ว่าจะทางกาย วาจา ใจ ล้วนทำให้เราเขวทั้งนั้น แล้วเราจะประคองตัวตนของเราให้เข้าสู่จุดหมายที่ตั้งไว้ยังไง ผลกระทบทั้งหลาย ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคนๆนึง ตั้งแต่จำความได้...ก็ทำให้เราสูญเสียทุกอย่างที่เป็นเราไปเกือบหมดสิ้นแล้ว

เราจะแคร์คนทั้งโลกทำไม...ถ้าเราไม่เคยซักครั้งที่จะแคร์ตัวเอง
เราจะรักคนทั้งโลกทำไม ในเมื่อเราไม่เคยซักครั้งที่จะรักตัวเอง

ทุกสิ่งทุกอย่างควรเริ่มที่ตัวเราเอง...เราต้องรู้จักตนเองก่อนก่อนที่อยากจะให้คนอื่นมารู้จักเรา หรือก่อนเดินออกไปเพื่อรู้จักคนอื่น

ทุกสิ่งดำเนินไปตามกาลเวลา ไม่ใช่กาลเวลาที่เดินตามทุกสิ่งเวลาไม่ได้เปลี่ยนแปลงเรา แต่เราต่างหากที่เปลี่ยนแปลงไปตามเวลาถ้าจะโทษอะไร ควรเป็นตัวเรา ไม่ใช่เวลา หรือผู้คนรอบข้าง

เวลาเป็นเพียงแค่ พระอาทิตย์ที่ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางทิศตะวันตกแค่นั้น...ไม่ได้มีเงื่อนไขหรือสมการอะไรซับซ้อน แต่ชีวิต มีเงื่อนไขมากมาย...เพราะตัวเราสร้างมันขึ้นมา กักขังตัวเอง ถ้าอย่างนั้นการมีชีวิตก็ช่างยุ่งยากและลำบากนัก ลำบากเพราะตัวเอง...ยุ่งยากเพราะตัวเอง แล้วในที่สุด หายนะทั้งหลายในชีวิตก็เป็นเพราะตัวเอง

ฉะนั้นอย่าไปโทษใคร อย่าว่าร้ายใครเลย ว่าตัวเองให้มาก และพยายามปรับปรุงตัวเองให้มาก ดีกว่าเสียเวลามานั่งโทษใครต่อใคร

คนดีชอบแก้ไข คนจัญไรชอบแก้ตัว

อย่าลืมซะล่ะ ไอ้ตัวตนของตัวเอง