ความห่าง...

วามห่าง...
เป็นคำที่บ่งบองถึงระยะทางระหว่าง 2 สิ่ง

ความห่าง...
บางครั้งทำใครต่อใคร รู้สึกเปล่าเปลี่ยว

ความห่าง...
ด้วยระยะทางตามหลักคณิตศาสตร์
ยังสามารถเดินทางไปเพื่อพบเจอกันได้
แม้ต้องใช้เวลาเข้ามาเป็นตัวแปรแห่งการพบเจอนั้น

แต่...ความห่างด้วยระยะทางของใจ
แม้อยู่ใกล้จนตัวแทบจะติดกัน
ก็ไม่สามารถรับรู้ถึงระยะของความห่างนั้นได้

"เวลาที่อยู่กับใคร อย่าเอาใจไปไว้ที่อื่นนะ..."

เวลาที่อยู่ห่างกันไป ส่งใจคิดถวิลหากันบ่อยๆนะ
แม้ว่าบางครั้งมันจะทำให้เรารู้สึกเคว้งคว้างไปบ้าง
เหงาหงอย เศร้าซึมไปบ้าง ก็ตามที

แต่มันอาจทำให้เรารู้ว่า เรา รักเขา...คิดถึงเขา...เสน่หาเขา มากเพียงใด

ห่างกันเพื่อพบว่า...วันนึงเมื่อเราย้อนกลับมาพบเจอ
เราจะยังคงเดิมต่อกันและกันไหม...

เพราะจริงๆแล้ว
คนเรามักปรับเปลี่ยนตามสภาพแวดล้อม
แต่ใจคนเรามักเปลี่ยนแปลงเพราะ ความไม่มั่นคง...



ปรับเปลี่ยน กับ เปลี่ยนแปลง
ระดับ ความเปลี่ยนไป ต่างกันแค่
คงความเป็นตัวเราไว้แต่เปลี่ยนวิธีการดำเนินชีวิต
กับ เปลี่ยงแปลงตัวเองทั้งหมด
โดยสูญเสียความเป็นตัวเราไปตลอดกาล

2 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อ่านแล้วน้ำตาจะร่วงค่ะ

ขนาดทำใจกับความห่างไกลและการเปลี่ยนไปของบางคนได้แล้ว แต่ก็ยังโดนใจอยู่

Jackula Caesar Azazel กล่าวว่า...

ความเสียใจ ไม่ใช่เรื่องผิดหรอกครับ มันเป็นหนึ่งในอารมณ์ที่มนุษย์ต้องมี

แล้วยิ่งในความเสียใจเหล่านั้น เจือปนไปพร้อมกับการยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น แม้เพียงเสี้ยวนึงที่รู้สึกทำใจยอมรับได้นั่น ก็ถือว่า คุณได้เริ่มต้น ก้าวเดินบนเส้นทางใหม่ไปแล้ว 1 ก้าว

สู้ๆครับ ผ่านไปให้ได้ แล้วจิตใจจะหลุดพ้นจากเครื่องพันธนาการของเรื่องเหล่านั้น เข้าสู่อิสระแห่งหัวใจอีกครั้ง